In mijn jeugd spaarde ik, behoorlijk fanatiek, pinguïns. Dat heeft me geen windeieren gelegd: op mijn 9e vergaarde ik internationale bekendheid door praktisch accentloos een selectie van 400 knuffels, beeldjes en prullaria aan te prijzen op de Nederlandsche televisie. Om die oude ondernemersgeest nieuw leven in te blazen, presenteer ik elke week een van mijn oude verzamelstukken in de rubriek ‘De Pinguïn van de Week’.
Aflevering 6: Blij dat ik brei
Het voordeel van een hobby, is dat iedereen weet wat hij je voor je verjaardag moet geven. Zeker in mijn geval, toen ik nog een fanatiek pinguïnsparend jong menneke was. Ik lag dan bij wijze van spreken al huilend van geluk je voeten te kussen als je aan kwam kakken met een kapot tweedehands beeldje dat vaag aan een soort van pinguïn reminisceerde (Sorry, ik weet ook niet precies wat dat woord betekent).
In retrospect (weer zo’n woord!?!) moet ik schoorvoetend toegeven dat ik me op deze wijze behoorlijk heb laten afschepen met prullaria die hun weerga niet kennen. Hoewel dat misschien niet aardig klinkt richting de mensen die het cadeau hebben gegeven (iets met ‘paard’ en ‘in de bek zeiken’) wil ik met de kennis van nu graag alsnog mijn minachting uitspreken over een aantal van deze giften. Ik bedoel, er zit natuurlijk een ondergrens aan wat je met droge ogen nog aan een kind cadeau kan doen.
De Mismaakte Flop III
1. Cor, de postmodernistische brok woede
Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: dit is de rode lantaarndrager van mijn weelderige verzameling. Echt, hoe langer ik er naar kijk, hoe meer ik me afvraag wat ik nou eigenlijk precies zie.
Ja, ik vermoed een pinguïn, gezien de context. En ik geloof ook best dat de maker ervan met de beste bedoelingen heeft getracht een geloofwaardige pinguïn te vervaardigen. Maar het had evengoed een papegaaiduiker kunnen zijn. Wat allereerst opvalt is de venijnige, postmodernistische blik die achter zijn witte (?) ogen schuilt. Blijkbaar is dit dier constant überpissig ofzo. Wellicht van de tulband die hij de hele dag met zich meezeult. Er van uitgaande dat het een tulband is dan he. Ik bedoel, weten wij veel. Voor hetzelfde geld is het een erfelijke vorm van stapelroos. Brengt ons op de vraag waarom je in godesnaam een zieke pinguïn zou breien voor een klein kind, maar dat vind ik meer een vraag voor de beroeps-ethici.
2. Oscar, het jeuk-veroorzakende… dinges
Ja, eh nee, dan dit geval.
Wat hebben we hier? Charlie Chaplin die door een bivakmuts heen een puntpaprika versmaadt? Fout: een pinguïn. Althans, volgens tante Vespa die me het beest cadeau deed op mijn negende verjaardag met inbegrip van de legendarische woorden:
‘Hier, een pinguïn, die had je vast nog niet.’
Nee, deze had ik nog niet nee. De schapen die hier hun wol voor hebben gedoneerd, zouden zich omdraaien aan hun shashlick.
3. A-bominabel, de wollen éénmansApocalypse
Als je nog nooit felgele bastognekoeken hebt gezien, wijs ik graag op de voeten van dit dier, dat ik kreeg van onze buurvrouw toen ik mijn zwemdiploma had behaald. Ik vermoed dat het diploma A was, en vernoemde de ‘pinguïn’ naar dit gegeven door hem A-bominabel te dopen.
Zeker weten doe je het nooit, maar ik vermoed dat het beroemde breipatroon ‘De Boze Spreeuw’ ten grondslag lag aan zijn schepping, maar dat de maker ergens gedurende de barensweeën besloot van het overtollige wol een waterhoofd te maken, en het als pinguïn door het leven te laten gaan. En bedankt buurvrouw.
Uitge-brei-de Disclaimer
Gedurende het opschrijven van deze materie, en het verwerken van het achterliggende leed, besef ik me opeens dat de drie lelijkste pinguïns uit mijn verzameling toevalligerwijs allemaal zijn gebreid. Misschien wek ik daarmee de indruk iets tegen breien, of breiers te hebben. Dat wil ik echter kotste wat het kotst voorkomen, aangezien het gros van mijn collega’s op hoog niveau breit. Een sjaal, een sok, je kan het zo gek niet verzinnen. Functionele zaken in ieder geval. Ik vind dat een goede zaak. Maar, pak-aan-message voor alle enthousiaste breierds: bezint eer ge begint aan het breien van een pinguïn.
Want er zit een groot esthetisch verschil tussen dit:
Copyright: Google Images ofzo?
en dit stukje mensenrechtenschending:
Ja toch, niet dan? Dus geef me voor m’n verjaardag in het vervolg maar gewoon een zak geld, dan brei ik er zelf wel iets leuks van.
Suggestions for further reading:
– Dit lijkt er al meer op (.pdf met 3 breipatronen)
– Dit is gewoon eng
– Brei een trui voor een pinguïn
– OMG het hele internet loopt over van mismaakte pinguïns (google)
– Dit is een link naar een virus, niet openen.
Beoordeling
Dat een geslaagde pinguïn niet zo simpel bij elkaar gebreid is als het lijkt, blijkt een gerechtvaardigde conclusie na deze uitgebreide (hahaa!) reportage.