Wie voor het eerst de opvallende hoes van de nieuwe cd van Kapok onder ogen krijgt, wordt onvermijdelijk diep aan het denken gezet. Vanavond komt er iemand eten die vegetarisch is, maar wel vis eet. Kan dat eigenlijk wel? Dat is toch ook gewoon een dier? Wat ik ga klaarmaken mag ook alvast geen zalm zijn – dat vindt ze vies – en ook geen tonijn, want die worden op dieronvriendelijke wijze gekweekt en bedreigd met uitsterven. Dan blijft er weinig over. Dit zijn van die typische gedachten die Kapok opwekt. O ja, dan de hoes zelf, daar staat een soort Satanisch ritueel in stemmig blauw en wit op uitgebeeld, verder niets aan de hand.
Kapok is een jazz trio, wat eigenlijk overal op de cd goed terug te horen is. De muziek doet regelmatig denken aan jazz en wordt veelal met z’n drieën gespeeld. Over de naam ‘Kapok’ bestaan enige misverstanden. Jazzhoornist/roadie Morris Kliphuis: “Veel mensen denken dat onze muziek gaat over kapotte kapstokken. Onzin natuurlijk, ik heb geeneens een jas. Vaak nemen mensen kapstokken mee naar onze shows om kapot te slaan tegen de muur. Goedbedoeld, maar enorm vervelend voor mensen die gewoon komen om een biertje te drinken en naar onze muziek te luisteren.”
Naar de muziek luisteren. Laten we dat eens doen, bijvoorbeeld het eerste nummer ‘Americana’. Een enorm aanstekelijk nummer. Vaccins worden helaas niet bij de cd geleverd, waardoor het kapokkenvirus zich rücksichtloos meester maakt van je lijf. Neigingen om te dansen ontstaan, maar daar ben je veel te cool voor, dus blijft het bij een beetje schokken met je lijf, schuimbekken, buiten kennis de ambulance in, en uiteindelijk wat meetrommelen met de vingertjes op het kastje naast je ziekenhuisbed.
Terwijl de muziek verder meandert langs diverse stijlen lichtvoetige lift- en winkelcentrummuziek, wordt de sfeer in het nummer Señor Mysterioso opeens grimmiger. Als je dat nummer van Kopak achterstevoren afspeelt (en waarom zou je dat niét doen?) hoor je opeens teksten over de dood van Beatle Paul McCartney. Dat is eng, vooral ook omdat er niet eens gezongen wordt in het lied.
Er wordt überhaupt nergens gezongen op de cd en dat is eigenlijk wel eens een keer lekker. Door de Voiceofhollandisering van de maatschappij worden we overspoeld door stemmen in de muziek, en verdwijnt het instrumentale een beetje naar de achtergrond. Niet bij Kapok. Waarschijnlijk ook omdat de heren niet goed kunnen zingen, anders hadden ze dat vast wel gedaan.
Om tot slot terug te komen op de naam van het jazz trio: waar staat Kapok nu eigenlijk voor? Gitarist Timon Koomen: “Kapok is overal om ons heen. In de lach van een kind, de ogen van je geliefde, de urn van oma en de belastingaangifte over 2013. Wel doen he, voor 1 april. Dat is geen grap!” Drummer Remco Menting sluit zich hier bij aan: “Inderdaad. Of anders een kapok voor je smoel.”
Beluister het album hier bij de 3 voor 12 luisterpaal, of koop ‘m in de winkel dat is nog beter.