AB-Sørd.nl

In mijn jeugd spaarde ik, behoorlijk fanatiek, pinguïns. Dat heeft me geen windeieren gelegd: op mijn 9e vergaarde ik internationale bekendheid door praktisch accentloos een selectie van 400 knuffels, beeldjes en prullaria aan te prijzen op de Nederlandsche televisie. Om die oude ondernemersgeest nieuw leven in te blazen, presenteer ik elke week een van mijn oude verzamelstukken in de rubriek ‘De Pinguïn van de Week’.

Aflevering 2:  Pierre

‘Bonjour madame’, is wat Pierre ter begroeting tegen je zou zeggen, terwijl hij zwierig zijn baret voor je afneemt. Deze pinguïn met Frans-Senegalese roots is immers de verpersoonlijking van etiquette en goede manieren. Hij gebruikt zijn bestek van buiten naar binnen, spreekt met twee woorden, en staat netjes op voor oudere mensen in het openbaar vervoer. Een pinguïn dus om vous tegen zeggen!

Uiterlijkje
Net als andere kleine Fransen, is Pierre enigszins klein van stuk. In slappe toestand meet hij van baret tot teen hooguit twintig centimeter.
Ter compensatie beschikt Pierre, net als alle andere Fransen, wel over een buitenproportioneel grote snavel. Daar kan een toekan nog een puntje aan zuigen. Tot slot valt ook de stropdas gelijk op: deze das – enorm goed passend bij de baret – is niets meer of minder dan een heus fashion statement, waarmee Pierre het casuele en het formele op speelse wijze met elkaar verenigt. In het TV-fragment is Pierre overigens zowat de gehele uitzending duidelijk zichtbaar in beeld: (voor het publiek) rechts naast mij zit hij fier rechtop en beschaafd te wezen.

Een tikje saai
Is het enkel goud wat er blinkt? Neen, zeker niet. Daar kom je achter als je Pierre al wat langer hebt. In het begin maak je natuurlijk goede sier bij je vrienden met zoveel beschaving en welbespraaktheid, maar op een gegeven moment verwacht je toch ook wat meer van je pinguïn. Dat hij eens een keer een schuine mop tapt. Of smerig dronken om 5.00 ‘s nachts thuiskomt met een overdosis GHB in z’n mik en een gruwelijk lelijk pinguïnvrouwtje aan z’n vlerk. Of dat hij je stilletjes van achter besluipt, je van de trap af mietert, en roept ‘Kijk uit, een overtreffende trap!’ Maar neen, niks van dat al. Pierre houdt het netjes en verantwoord en kijkt het liefst 24 uur per dag naar TV-programma’s met een hoofdrol voor Ivo Niehe, en gedraagt zich zelf zo onderhand ook een beetje als een Ivo Niehe. En dan blijkt beschaving ook zo zijn schaduwkanten te hebben.

Eindoordeel

 

Met zijn eloquentie zou Pierre het als notaris ver schoppen, maar als goede vriend blijkt hij na een tijdje toch minder geschikt, wegens een schikbarend gebrek aan diepgang.