In de maand November heb ik samen met eega ende omega Marianne het land Indonesië aan een gebruikers-vriendelijkheidstest onderworpen. In 24 dagen tijd hebben we de usability van Java, Bali en Lombok gemeten. In deze post volgen onze bevindingen, aanbevelingen, en een verrassende conclusie.
Als je Indonesië voor het eerst uit de doos haalt, is het voor veel zintuigen even schrikken. Met name de hoofdstad Jakarta zorgt voor de nodige vreemde geurtjes. Maar gelukkig laten wij ons niet kisten door de eerste de beste inwendige neusgatroetopstapeling en zagen we dat Indonesië veel te bieden heeft voor wie verder kijkt dan zijn neus verstopt zit. Daarom hebben we goed verder gekeken en veel foto’s gemaakt. Voor een meta-review over vakantiefoto’s an sich, zie dittes.
Vormgeving
Wat het product Indonesië zo fraai maakt, is de zeer geslaagde vormgeving. De vele verschillende eilanden (17.000 in totaal) kennen elk hun eigen karakter. Erg goed uitgedacht door de ontwikkelaar. Met name de verscheidenheid op grafisch gebied getuigt van creativiteit. Sawa’s (rijstvelden) in vijftig tinten groen, stranden met smurfblauw water, vulkanen die het landschap omwoelen als een ADHD-baby in zijn wieg; Indonesië heeft het allemaal. Over de vormgeving waren we dan ook uitermate tevreden.
Inhoud
Dat Indonesië er mooi uitziet moge duidelijk zijn, maar helaas gaat het in onze maatschappij nog steeds om de inhoud, dus dat roept onvermijdelijk vragen op van het genre: Hoe zit het inhoudelijk met het land? Is het bijvoorbeeld handig in gebruik? En wat is er zo al te doen?
Al deze vragen kunnen we met een volmondig ‘Ja’ beantwoorden. Indonesië beschikt over tal van handige functies, die bovendien regelmatig ge-update worden. Wat bijvoorbeeld een hele gave functionaliteit is, is dat je praktisch overal in het land zomaar een tukje kan doen, zonder dat je wordt gearresteerd of dat iemand tandpasta om je mondhoeken smeert.
Naast de vele schoonheidsslaapjes kent Indonesië ook een rijk cultureel aanbod, dat de moeite van het wakker blijven zeker waard is. Patriottische Nederlanders, wees op uw hoede: het kan zijn dat bepaalde afbeeldingen (zoals de linker, waar een tamelijk zinloze, rituele massaslachting op Balinezen wordt uitgevoerd door jongens die Dick, Jeroen of Jan heten) afbreuk doen aan het leuke, gezellige beeld dat we van Nederland hebben. Gelukkig zijn de meeste cultuuruitingen in Indonesië echter tamelijk onschuldig van aard, en net zo’n potsierlijke linkse hobby als ‘bij ons’.
Mocht je niet van cultuur an sich houden, maar wel van een triljoen religieuze bouwwerken, dan biedt Indonesië ook voor elk wat wils. Letterlijk, want zowel moslims, hindoes, boeddha’s als christenen kunnen hun lol op in dit land. Voor een iets-ist als ik rest slechts bewondering voor de mooie bouwwerken.
Smaak
Indonesië smaakt over het algemeen heel lekker, met uitzondering van doerian. Voor de rest smaakt het eten bijna net zo lekker als de Nasi-kruidenmixjes van Conimex. Bovendien kost het geen reet, excuus, fuck. Voor twee euro de man heb je een heerlijke maaltijd. En hoe vol je je ook eet; als je thuiskomt ben je alsnog drie kilo afgevallen. Bizarrrrr. De drankjes die erbij worden geserveerd mogen er ook zeker wezen: als je een fruit juice besteld, smaakt het ook echt naar het sap van dat fruit, zonder dat het is aangelengd met allerhande E-nummers (I-nummers geheten in Indonesië). Ook opvallend is de hoeveelheid fruit die er aan bomen groeit, in plaats van uit blik.
Reclame
Nu we het toch over eten en drinken hebben, wil ik even kort het unique selling point van Indonesië behandelen: Pulpy. Pulpy is een goddelijk drankje, gemaakt door de liefdevolle jongens en meisjes van het merk Minute Maid. Deze godennectar lest zowel dorst als suikertekort voor een week, en bevat zo’n ontroerend mooie smaak dat ik er nog vaak smachtend aan terugdenk.
Houdbaarheid
Indonesië is uitstekend houdbaar, zolang je het maar in direct zonlicht bewaart. Gelukkig vormt dat zelden een probleem.
Medegebruikers
Iets moois als een Indonesië heb je zelden voor jezelf alleen, maar moet je delen met andere mensen die er ook gebruik van maken. Zoals de 242 miljoen andere Indo’s, de triljarden toeristen, en de vele dieren die het land bevolken. Hoewel ik normaal geen mensen-mens ben (ik ben misantropoloog), is het in Indonesië geen straf om onder de mensen te zijn. Ze zien er stuk voor stuk vrolijk uit, zijn erg positief over de toekomst, vinden het niet erg dat je uit een land komt dat hen drie eeuwen onder de duim heeft gehouden, en willen niks liever dan een praatje met je maken, of een foto nemen omdat je in hun dwergen-ogen zorgwekkend lang bent.
Nog leuker zijn de vele dieren. Behalve de spinnen, die moeten dood. En de exclusieve-koffie-poepende civetkat; want dat is een full-time bozerd. Trek je overigens niets aan van de GG&GD die zeggen dat je dieren absoluut niet mag aaien in verband met hondsdolheid en tyfus: ik heb elk katje dat ik zag liefdevol geaaid, en afgezien van een aantal dagen bloed poepen en een gekke metaalsmaak in m’n mond voel ik me fantastisch.
Nadelen
Heeft Indonesië geen nadelen, vraagt de lezer die tot hier is gekomen wellicht vertwijfeld af. Nou, n… nou, misschien een paar. Zo moet je op sommige toiletten hurkend poepen, is Jakarta een vuilnisbelt, zijn er mensen die je de meest debiele dingen proberen te verkopen (pijl en boog op het strand, anyone?), is het niet leuk om je voet te verzwikken, een grote brandwond op je been te krijgen, je rug te verbranden in de zon, of een doerian te eten; liggen er op prachtige plekken helaas grote stapels rotzooi, en ook een terugreis van 36 uur is wat aan de lange kant, maar voor de rest valt er eigenlijk weinig negatiefs over Indonesië te melden.
Conclusie
Indonesië is een fraai, solide product, voor een uitstekende prijs. Er is veel moois te zien en te doen, dus raden we iedereen aan om er een keertje naart… PULPY! RHAAA!!
